تحقیقات نشان داده است که مردها و زن‌ها در پیدا کردن راه و مسیر به طور مشابه عمل نمی‌کنند و مردها در این کار موفق‌تر هستند. نتایج تحقیقی که روی زنان و مردان بسیاری انجام شد نشان داد که مردان 50% بیشتر از زنان در جهت‌یابی موفق بوده‌اند.

طی این تحقیق نشان داده شد مردها بیشتر از زن‌ها از راه میان‌بر و جهت‌های اصلی استفاده کردند. مردها برای راه‌یابی از قسمتی از مغز خود استفاده می‌کردند که زن‌ها از آن قسمت استفاده نمی‌کردند. این تحقیقات نشان داد زن‌ها و مردها از راه‌های مشابهی برای جهت‌یابی استفاده نمی‌کردند و قسمت‌های مختلفی از مغز خود را درگیر این کار می‌کردند.

مردها به طور قابل توجهی بیشتر از جهت‌ها و مسیرهای اصلی استفاده می‌کردند. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که ممکن است حس جهت‌یابی مردان بهتر و موثرتر از زنان باشد و مردها راحت‌تر و سریع‌تر از زنان مقصد خود را پیدا می‌کنند.

استفاده از مسیر اصلی و کلی در پیدا کردن جهت روشی بسیار موثر است و از این طریق مقصد مهم‌تر از مبدا در نظر گرفته می‌شود. به عنوان مثال، زنان برای پیدا کردن مسیر بیشتر به مبدا توجه می‌کنند تا مقصد و به همین دلیل کمی دیرتر مقصد را می‌یابند. تصاویر ام‌آرآی از مغز افراد نشان داد که مردان و زنان هر دو بخش وسیعی از مغز خود را درگیر جهت‌یابی می‌کنند. اما مردان برای جهت‌یابی بیشتر از هیپوکمپوس استفاده می‌کنند و زنان بیشتر قسمت جلوی مغز را درگیر این کار می‌کنند. این در حالی است که هیپوکمپوس در استفاده از جهت‌ها و مسیرهای اصلی نقش مهمی را ایفا می‌کند.

ممکن است این تفاوت در مغز برای جهت‌یابی مربوط به مقدار تستوسترون در مغز نیز باشد. در تحقیقی دیگر قبل از جهت‌یابی به زنان تستوسترون داده شد و مشخص شد که بعد از آن برای جهت‌یابی از هیپوکمپوس استفاده کردند. البته مطالعات دیگری نشان داده‌اند که زنان در پیدا کردن مکان وسایل و اشیاء بهتر و سریع‌تر از مردان عمل می‌کنند. به قولی مردان در پیدا کردن خانه بهتر عمل می‌کنند و زنان در پیدا کردن وسایل داخل خانه.