ناهید ازغندی روانشناس کودک در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان اظهار کرد: گاهی خجالتی بودن کودک ریشه ذاتی داشته و به مرور زمان رفع شده ولی هنگامی که با علائم ثانویه‌ای از جمله اضطراب، ترس‌های بیمارگونه و عدم توانایی در برقراری روابط اجتماعی با اطرافیان همراه شود باید تحت درمان‌های رفتاری و بعضا دارویی قرار گیرد.

وی در ادامه تصریح کرد: مشکل اصلی کودکان خجالتی برقراری رابطه با اطرافیان بوده که حتی گاهی از جمع‌های خانوادگی نیز گریزان شده و باید به او فرصت داد تا خود را با محیط سازگار کند.

این روانشناس گفت: این کودکان نیز در محیط‌های آموزشی مثل مهدکودک و مدرسه نیز با مشکل ابراز و ارتباط کلامی مواجه بوده به طوری که در هنگام در خواست معلم برای پاسخ در کلاس دست خود را بالا نبرده و او گمان بر کم هوشی این کودک می‌برد.

ازغندی در پایان اضافه کرد: آموزش مهارت‌های ارتباطی، افزایش اعتماد به نفس و جسارت به کودک مهم بوده و گاهی برای کودکی که از جمع خانواده گریزان شده، باید به گریه و رفتارهای وی تا حدی بی‌توجه بود تا خود را با محیط سازگار سازد و باید توجه داشت که هرگز با این کودکان خشن و تند برخورد نشود زیرا نتیجه معکوس خواهد داشت.