علم دامپزشکي همزمان با رواج اهلي کردن حيوانات ايجاد شده و روز به روز اهميت بيشتري پيدا کرده است. با اين حال دامپزشکي نوين در ايران به سال ۱۲۹۰ هجري شمسي برمي گردد که ايران تصميم گرفت تشکيلات ژاندارمري نويني را پايه گذاري کند و از دولت سوئد، عده اي کارشناس نظامي براي تاسيس ژاندارمري استخدام کرد. در کنار افسران سوئدي 2 دکتر دامپزشک نيز بودند و اين 2 افسر دامپزشک اقدام به تاسيس مدرسه دامپزشکي براي تربيت کادر موردنياز ارتش کردند. در سال ۱۳۰۴ پس از همه گيري طاعون گاوي و ايجاد خسارات زياد در وزارت کشاورزي، اداره اي به نام سازمان دفع آفات حيواني تاسيس شد. در سال ۱۳۱۴ با توجه به ضرورت کنترل بيماري هاي مهلک دامي و نظارت بهداشتي دام و فرآورده هاي دامي، اداره کل دامپزشکي جايگزين مؤسسه دفع آفات حيواني شد. در تشکيلات کنوني وزارت جهاد کشاورزي، سازمان دامپزشکي کشور به عنوان سازماني مستقل وابسته به آن وزارت شناخته شده و رئيس سازمان دامپزشکي کشور مستقيما تحت نظارت وزير به انجام وظيفه مي پردازد. در استان ها نيز ادارات کل دامپزشکي و در شهرستان ها شبکه دامپزشکي است که به طور عمودي زير نظر سازمان مرکزي دامپزشکي و به شکل افقي با سازمان جهاد کشاورزي و مديريت جهاد کشاورزي شهرستان مرتبط است.
اگر تا به حال تصور مي کرديد که يک دامپزشک فقط وظيفه معاينه کردن دام ها را دارد، سخت در اشتباه بوده ايد.
دامپزشک حيوان را به صورت دوره اي معاينه مي کند و در صورت نياز بيماري اش را تشخيص مي دهد و درمان مي کند. همچنين معاينات منظم به منظور بررسي سلامت حيوانات، آزمايش و واکسيناسيون آن ها را براي مقابله با بيماري ها انجام مي دهد.
زخم هاي حيوانات را شست و شو مي دهد و مداوا مي کند. همچنين شکستگي ها را درمان و در صورت نياز با استفاده ازتکنيک هاي جراحي حيوان را جراحي مي کند.
به صاحب حيوان درباره تغذيه و نگهداري صحيح مشاوره مي دهد. به علاوه به صاحب حيوان روش هاي پيشگيري از بيماري هاي مشترک با انسان را مانند هاري و بروسلوز مي آموزد.
براي تشخيص بيماري هاي ناشناخته تر حيوانات، از آن ها نمونه مي گيرد و به آزمايشگاه دامپزشکي ارسال و نتايج را تحليل مي کند.
بررسي محل زندگي حيوانات و مشاوره دادن در خصوص راه هاي جلوگيري از گسترش بيماري، از ديگر وظايف دامپزشک است.
مديريت و نظارت بر پرستاران و پرسنل مراقب حيوانات را نيز بر عهده دارد.
شايد از مهم ترين ويژگي هاي يک دامپزشک خوب، علاقه مندي به حيوانات باشد زيرا در غير اين صورت امکان موفقيت در اين شغل کمتر مي شود. با اين حال، دامپزشک ها چند ويژگي ديگر هم دارند که در ادامه به آن اشاره مي شود.
توانايي کار در ساعات طولاني و نامنظم: زيرا گاهي ممکن است براي معالجه بيماري منتشر شده در يک گاوداري يا مرغ داري يا هر مرکز ديگر نگهداري حيوانات، ناچار باشد ساعات طولاني بدون وقفه کار کند.
داشتن توانايي جسمي، مهارت هاي عملي و قدرت مشاهده خوب: گاهي اوقات براي معاينه حيوانات بزرگي مثل اسب و گاو داشتن توانايي جسمي مناسب به دامپزشک کمک مي کند و ضروري به نظر مي رسد.
توانايي تصميم گيري منطقي و سريع: همچون پزشکان توانايي تصميم گيري از مهارت هاي مورد نياز براي درمان مناسب حيوانات بيمار است.
داشتن روش دلسوزانه و صبورانه در برخورد با صاحبان حيوانات: زيرا در بسياري از مواقع صاحبان حيوانات نسبت به حيوان دست آموز خود احساس دلبستگي زياد پيدا مي کنند و در هنگام معالجه و درمان بايد به اين نکته توجه زيادي داشت.
-