وی ادامه داد: حال اگر این نسج نرم دچار عفونت شود و میکروب‌ها وارد این نسج نرم شود در همان پاکت شیار لثه‌ای دندان قرار بگیرند و باعث التهاب لثه می‌شود. ابتدای کار را به آن ژیویت می‌گوییم حال اگر این عفونت پیشرفت کند و علاوه بر نسج نرم و پاکت لثه‌ای را عمیق کند و استخوان را هم دربربگیرد (یعنی استخوان‌های اطراف ریشه را آلوده کند) آن وقت به آن پریودونیت گفته می‌شود.
فاضل بیان کرد: ژن ژیویت مرحله سبک‌تر عفونت لثه‌ای است ولی پریودونیت مرحله پیشرفته‌تر است عوامل ایجادکننده‌ی آن میکروب ارگانیزم است. میکروب‌ها پای دندان می‌نشیند و ما رعایت بهداشت را نمی‌کنیم مسواک نمی‌زنیم و این میکروب‌های ارگانیزم در آن پاکت تحلیل پیدا می‌کنند. توکسین میکروبی روی نسج نرم اثر می‌گذارد و آن الیافی که به اصلاح پریودنشون را شکل داده دست خوش تغییر می‌کند و شروع به درنوردیدن و پایین‌تر رفتن عمق شیار لثهها می‌کند و در نتیجه عفونت شدت گرفته و تخریب سریع‌تر انجام می‌شود.
این دندانپزشک اظهار داشت: عامل جلوگیری از این مراحل تمیز کردن دندان، مسواک زدن، استفاده از نخ دندان و دهان شویه و مراقبت دائمی از لثهها و دندان‌ها است که دچار عفونت‌های لثه‌ای نشویم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: معمولا بیشتر در دهه‌ی 30 تا 40 سالگی این عفونت‌های لثه‌ای بیشتر است تخریب دندان‌ها در اثر پوسیدگی در سنین پایین‌تر است و در سنین بالاتر عفونت‌های لثه‌ای باعث از دست رفتن دندان‌ها می‌شود ولی ممکن است عفونت‌های لثه‌ای ژن ژیویت و پریودونیت را داشته باشیم ولی متداول در سنین نوجوانی و جوانی کمتر است.
دریافت صفحه با کد QR