به گزارش ميگنا فرید کرمی در گفت‌وگو با فارس گفت: شاید بتوان مهمترین نقص نظام سلامت ایران را «فقدان تولیت» نامید به این معنی که در حوزه‌های آموزش، درمان و بهداشت بدون هماهنگی با یکدیگر برنامه‌ها تدوین می‌شوند.

وی ادامه داد: بنابراین ممکن است اجرای یک برنامه در یک حوزه‌ اثری منفی در حوزه‌‌ای دیگر ایجاد کند و چنین تأثیرات منفی تعیین‌کننده سیاست‌های بعدی شده است. برای مثال سیاستگذران نظام سلامت تمرکز فعالیت خود را بر تربیت نیروی متخصص گذاشته‌اند و از قدیم فکر می کردند که با تربیت آنها این دانش‌آموختگان خود به خود بر سر جای خود قرار می‌گیرند و شکل دسترسی مردم به خدمات سلامت نیز حل خواهد شد.

کرمی گفت: نبود یک سیستم مشخص ارائه خدمات سلامت در کشور در کنار تربیت لجام گسیخته نیروی انسانی متخصص که به اصطلاح برای خدمت‌رسانی به مناطق محروم و مورد نیاز کشور تربیت شدند وضعیتی را به وجود آورده است که متخصصی که برای حل مشکل دسترسی مردم به خدمات تربیت شده، سر از خیابان‌های بالای شهر تهران و کلانشهرها درآورده است.

رئیس انجمن علمی آسیب‌شناسی ایران افزود: این نشانه‌های یک بیماری جدی نظام سلامت است که فارغ‌التحصیلان گروه پزشکی برای کسب درآمد و بقای خود در بازار آشفته پزشکی تجاری شده، با ایجاد نیازهای القایی برای بیماران سهم بیشتری از این بازار را برای خود می‌خواهند و در این میان برخی از نهادهای وزارت بهداشت، نادانسته به این چرخه معیوب دامن زده و با تدوین دستورالعمل‌های رنگارنگ برای تأسیس مؤسسات پزشکی، برداشتن نظام سطح‌بندی خدمات، تربیت لجام گسیخته نیروی انسانی متخصص و فوق‌تخصص و... بستر مناسب را مهیا می‌کنند.

کرمی تصریح کرد: سایه سنگین آموزش پزشکی بر سیستم ارائه خدمات سلامت به اینجا ختم نمی‌شود، اینکه در کشور ما استاد PhD علوم پایه به دنبال تأسیس آزمایشگاه بالینی است و حاضر شده که محیط جذاب آزمایشگاه تحقیقاتی دانشگاه را با آزمایشگاهی خصوصی در حومه شهر عوض کند همه از نشانه‌های جدی یک بیماری است.

وی گفت:  ریشه یابی این انحراف بزرگ در تاریخ پزشکی به کپی کردن معیوب طرح‌های دیگر کشورها در زمینه طراحی سیستم ارائه خدمات سلامت و آموزش پزشکی در کشور ما برمی‌گردد که به صورت وارونه انجام شده است.

رئیس انجمن علمی آسیب‌شناسی ایران افزود: به این معنی که ابتدا دانش‌آموخته پزشکی و رشته‌های وابسته تربیت می‌شود و سپس در بازار کار ارائه خدمات رها می شود و خود جایی برای ارائه خدمت پیاده می کند.

کرمی افزود: قانون تشکیل وزارت بهداشت برای ارائه خدمت به بیماران طراحی شده و در این قانون فرض بر این گذاشته شده است که یا نیروی انسانی مورد نیاز از قبل تربیت شده است یا در صورت نیاز تربیت خواهد شد و در این میان آنچه مغفول مانده ارتباط دانش‌آموخته با سیستم است.

وی ادامه داد: این شرایط  وضعیتی را به وجود آورده است که این دانش‌آموختگان که دست بر قضا خود سیاست‌گذار سیستم سلامت شده‌اند از زاویه نگاه و منافع خود به سیستم ارائه خدمات نگاه می کنند.