به گزارش ایسنا، همواره عنوان می‌شد که نواحی مختلف بر روی زبان به طعم‌های مختلف شوری، شیرینی، ترشی و تلخی حساس هستند، اما تحقیقات صورت گرفته توسط محققان دانشگاه کلمبیا نشان می‌دهد، این مسئله در حد یک افسانه است.

بر این اساس، ‌هرکدام از هزاران حسگر بر روی زبان قادر به تشخیص هر طعمی هستند که در این بین، مغز و نه زبان تعیین می‌کند که هر چیزی چه طعمی دارد. محققان در این پژوهش، 8000 جوانه چشایی در زبان را مورد بررسی قرار دادند.

هر جوانه چشایی قادر به تشخیص پنج طعم اصلی تلخی، ترشی، شوری، شیرینی و خوش طعم هستند؛ این مسئله کاملا در تضاد با تحقیقات قبلی است که بطور مثال عنوان می‌کنند، نوک زبان قادر به تشخیص طعم شیرینی است.

محققان دریافتند که هر جوانه چشایی دارای 100 گیرنده است که برای ارسال سیگنال به مغز مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ مغز نیز دارای نورون‌های تخصصی است که سیگنال‌های ارسال شده توسط هر جوانه را تفسیر می‌کند. این کشف از طریق دادن مواد شیمیایی با طعم‌های خاص به موش‌ها بدست آمد. نحوه عملکرد نورون‌های تخصصی در زمان خوردن این ترکیبات بررسی شد؛ این ترکیبات باعث درخشان شدن نورون‌های طعم در مغز در زمان فعال شدن آنها شد.

چگونگی پردازش این اطلاعات در مغز هنوز مشخص نشده است، اما مسئله اساسی این نکته است که تصمیم‌گیری در خصوص طعم در مغز و نه در زبان انجام می‌شود.
هزاران جوانه چشایی در زبان قادر به تشخیص طعم‌های مختلف: تلخی (بالای نمودار)، شیرینی و خوش طعم (انتهای نمودار)، ترشی (شماره 2) و شوری (شماره 3) هستند. نتایج بدست آمده در این پژوهش می‌تواند به بازگرداندن چشایی به افراد سالمند و فاقد قدرت چشایی کمک کند.

تلخی (بالا)، شیرینی و خوش طعم (پائین)، ترشی (شماره 2) و شوری (شماره 3)