دکتر محمد حسین سلطان‌زاده، متخصص اطفال و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در گفتگو با خبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران گفت: شروع لکنت به طور شایع در سنین دو تا هفت سالگی می‌باشد، معمولا بعد از ۱۲ سالگی ابتلا به لکنت زبان دیده نمی‌شود، مگر در مواردی که سانحه مغزی جدی اتفاق افتاده باشد.

وی بیان کرد: میزان شیوع لکنت در جمعیت کلی حدود یک درصد و در پسران سه برابر دختران می‌باشد؛ در خانواده‌هایی که پدر یا مادر سابقه لکنت داشته باشند، احتمال ابتلا در فرزندان سه تا پنج برابر بیشتر است.

سلطان‌زاده ادامه داد: واقعیت آن است که لکنت زبان بر اساس متغیرهایی شامل عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی به‌وجود می‌آید که عوامل ثانوی را می‌توان تحت کنترل قرار داد.

وی تصریح کرد: تقلید کردن از لکنت زبان دیگران نمی‌تواند دلیل این اختلال باشد، در اغلب موارد شروع لکنت مانند بهبود آن تدریجی است؛ ‌ همچنین لکنت به ندرت پس از یک ضربه ناگهانی شروع می‌شود و اکثر کودکانی که این حوادث یا ضربه‌های غیرمنتظره را تجربه می‌کنند به لکنت مبتلا نخواهند شد.

وی در پایان تأکید کرد: به طور کلی ۵۰ تا ۸۰ درصد تمام کودکان مبتلا به لکنت به طور خودبه‌خود بهبود می‌یابند؛ ‌ اگر کودک در سنین پیش دستانی است و لکنت او به تازگی شروع شده است، احتمال موفقیت و بهبودی بالاست ولی در کودکان سنین دبستانی که مدت زیادی است که دچار اختلال هستند، ‌ احتمال کمی وجود دارد که با روان‌گفتاری به طور کامل به حالت طبیعی برگردند.