به گزارش مهر، مارین بار استاد دپارتمان ژنتیک دانشگاه راتلج در آمریکا و همکارانش به این نتیجه رسیدند که وقتی کرمهای گرد در محیط پر استرس قرار می گیرند ساختار معماری شش سلول حسی مغز آنها به عنوان عامل دریافت اطلاعات در معرض تغییرات بزرگی قرار گرفته و پرکارتر می شوند.
دانشمندان مدتی است که به این نتیجه رسیده اند که ساختارهای شاخه های درخت مانند سلولهای عصبی که عصبها را در مغز انسان به هم متصل کرده و پردازش افکار ما را فعال می کنند، هنگام مواجهه با شرایط استرس شدید تغییر می کنند و تغییر رشد سلولهای مغزی به اختلالات اضطراب چون افسردگی و اختلال استرس پس از آسیب منتهی می شود.
این درحالی است که علت این تغییرات ملکولی در مغز چندان شناخته شده نیست. بار اظهار داشت: این نوع تحقیقات برای ما سرنخهای لازمی که در نهایت به ساخت داروها برای اختلال شدید اضطراب منتهی می شود را در اختیار ما می گذارد.
در تحقیقاتی که مشروح آن در مجله زیست شناسی امروز منتشر شده دانشمندان شش سلول عصبی حسی در کرمهای گرد کوچک شفاف (C elegans) و یک آنزیم به نام "KPC-1/furin" شناسایی کردند که یک واکنش شیمیایی در انسانها ایجاد می کند. این واکنش شیمیایی برای عملکردهای حیاتی چون لخته شدن خون ضروری است. درحالی که به نظر می رسد این آنزیم در رشد تومورها و فعال سازی چندین نوع ویروس و بیماری در انسان نقشی برعهده دارد، اما در کرمهای گرد کوچک این آنزیم موجب تغییر شکل عصبها می شود.
به صورت طبیعی این کرمهای یک میلیمتری از یک جنین طی چهار مرحله کرمی رشد کرده و پس از آن پوست اندازی کرده و به یک کرم بالغ با قابلیت تولید مثل تبدیل می شود. وقتی که این کرمها در معرض شرایط استرس آور چون ازدحام، گرسنگی و دما بالا قرار بگیرند به یک مرحله کرمی جایگزین که به آن dauer گفته می شود تبدیل شده که به استرس مقاوم شده و می تواند همه چیز را تحمل کند. برای مثال در فاجعه شاتل فضایی کلمبیا در سال 2003 این کرمها تنها موجوداتی بودند که جان سالم به در بردند. این شاتل فضایی در بازگشت از ایستگاه بین‌المللی فضایی و در بیست و هشتمین ماموریت فضایی خود به همراه هفت فضانورد در حال بازگشت به جو زمین منفجر شد و تمام سرنشینان آن کشته شدند. وقتی تهدید شناسایی شده خاتمه می یابد این موجودات کوچک و عصبهای IL2 آنها به طول عمر عادی بازگشته و حالتهایی دارد که گویی هیچ اتفاقی رخ نداده است. زیر یک میکروسکوپ، این رابطهای درخت مانند که اطلاعات را دریافت می کنند، کوتاه می شوند و کرمها درست همان شرایط پیش از وقوع آسیب را دارند.
این نوع واکنش عصبی در انسانهایی که ماه ها و حتی سالها پس از یک ضربه روحی از اضطراب رنج می برند متفاوت است. هدف نهایی دانشمندان شناسایی این مسئله است که چگونه سیستم عصبی انسان به استرس پاسخ می دهد و چرا.