يكي از مورخان دانشگاه مريلند به بررسي علت وجود هنجار «صورتي براي دختران» و «آبي براي پسران» در جوامع مدرن پرداخته است.
به گزارش ايسنا، گفته مي‌شود كه رنگ آبي مختص پسران و صورتي مختص دختران است. اما آيا اين امر منعكس‌كننده تفاوت ذاتي بيولوژيكي بين دو جنس مخالف بوده يا اين كه يك سازه صرفاً فرهنگي است؟

دهه‌ها مطالعه «جو پائولتي»، مورخ دانشگاه مريلند حاكي از آن است كه تا دهه ۱۹۵۰ هيچ نماد رنگي متعلق به جنس خاصي وجود نداشته است.

به گفته اين محقق، به اين دليل كه نرم‌هاي اجتماعي «صورتي براي دختر» و «آبي براي پسر» فقط طي قرن ۲۰ ميلادي در امريكا پا به عرصه ظهور گذاشتند، مي‌توان نتيجه گرفت كه اين نرم‌ها از هيچ نوع تفاوت ذاتي تكامل‌يافته‌يي بين رنگ‌هاي مورد علاقه دختران و پسران نشات نگرفته‌اند.

كتاب‌هاي نوزادان، كارت‌پستال‌هاي آن‌ها و مقالات روزنامه‌‌هاي در دسترس از اوايل دهه ۱۹۰۰ مبين اين امر هستند كه در آن زمان صورتي همزمان به هر دوي نوزادان دختر و پسر مرتبط بوده است.

به گفته «پائولتي»، پس از جنگ جهاني دوم هنجار مدرن «صورتي براي دختر» و «آبي براي پسر» غالب شد؛ با اين حال تا دهه ۱۹۸۰ اين سنت همه‌گير نشده بود.

وي معتقد است كه اين قانون مي‌تواند منعكس‌كننده مدهاي فرانسه باشد. فرهنگ سنتي اين كشور صورتي را به دختران و آبي را به پسران اختصاص داده بود، در حالي كه بلژيكي‌ها و فرهنگ كاتوليك آلمان درست برعكس بود. به اين دليل كه فرانسه در قرن بيستم مروج مد بود، اين سنت نيز بر بسياري از فرهنگ‌ها غالب شد.

«فيليپ كوهن» جامعه‌شناس دانشگاه مريلند بر اين باور است كه چنين نرم‌هايي محصول استراتژي‌هاي بازاريابي است.

به گفته وي، تمام شواهد دال بر اين واقعيت‌اند كه امروزه ما كودكان را از لحاظ جنسيت بيشتر تمييز مي‌دهيم تا ۱۵۰ سال قبل، زيرا در آن زمان بيشتر رنگ سفيد براي هر دو جنس استفاده مي‌شد.

اين دانشمند مي‌افزايد كه پررنگ شدن ارتباط رنگ با جنسيت بايد پديده‌يي فرهنگي باشد و اين امر ايده بيولوژيك بودن هنجار مزبور را با چالش جدي مواجه مي‌كند.